"Żyć umierając"

Umieram żyjąc.

Czy to możliwe?

Na zewnątrz uśmiechnięta, radosna, szczęśliwa.

W środku niczym przepełniona goryczą czara,

W dodatku pełna krwi.

 Rozdrapane rany na sercu goją się powoli.

Prawdę mówiąc wcale się nie goją, bo nie chcą im na to pozwolić.

Na nowo rozrywają me ciało, by i serce pękało.

Nic nie daje zszywanie, nitka zbyt słaba.

A ja nie mam sił, by powiedzieć : "dość".

Pozwalam dręczyć mą duszę,

Zabijać powoli. 

Przecież umarli nie czują bólu.

Umarłam, wraz z ostatnim tchnieniem wiosennego wiatru.

Powstanę, gdy nadejdzie czas. 

Powstanę, by połączyć nas. 

I umrę, żyjąc,

Zostawię kochając,

Uśmiechnę się, płacząc